شــانــه ات را دیــر آوردی،
ســرم را بــاد بــرد
خشــت خشــت و آجــر آجــر، پیکــرم را بــاد بــرد
من بلــوطــی پیــر بــودم پــای یــک کــوه بلنــد
نیمــم آتــش ســوخــت، نیــم دیگــرم را
بــاد بــرد
از غــزل هــایــم فقــط خــاکستــری مــانــده بــه جــا
بیــت هــای روشــن و شعلــه ورم را بــاد بــرد
با همیــن نیمــه، همیــن معمــولــی ســاده بســاز
دیــر کــردی نیمــه عــاشقتــرم را بــاد
بــرد
بــال کــوبیــدم قفــس را بشکنــم، عمــرم گــذشــت
وا نشــد، بــدتــر از آن، بــال و پــرم را بــاد بــرد
شاعر: حامد عسکری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر